Ο δημιουργός των 9 ερευνητικών κέντρων

Ζερεφός Χρήστος

Ο Χρήστος Ζερεφός υπηρέτησε ως Καθηγητής Φυσικής της Ατμόσφαιρας στο Πανεπιστημίο Θεσσαλονίκης από το 1979 έως το 2002 οπότε μετεκλήθη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει διατελέσει επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια της Μινεσότα και της Βοστώνης και Πρόεδρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Όσλο. Είναι τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, τακτικό Μέλος της Νορβηγικής Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων καθώς και άλλων σημαντικών Ακαδημιών και Διεθνών Επιτροπών και Ενώσεων. Πρόεδρος του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Όζοντος, Μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής και Επόπτης του Κέντρου Ερεύνης Φυσικής της Ατμοσφαίρας και Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών. Είναι ισόβιο Μέλος της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ενώσεως (AGU). Έχει τιμηθεί με το Διεθνές Βραβείο Όζοντος από το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, καθώς και από πολλούς άλλους διεθνείς Οργανισμούς κύρους. Έχει συμμετάσχει σε σχεδόν όλες τις σχετικές με το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ επιστημονικές Εκθέσεις. Έχει συγγράψει εκατοντάδες επιστημονικά άρθρα, τα οποία έχουν αναγνωρισθεί από άλλους επιστήμονες με χιλιάδες αναφορών και έχει συμμετάσχει ως συντονιστής ή συνεργαζόμενος σε 50 ανταγωνιστικά ερευνητικά προγράμματα χρηματοδοτούμενα από διεθνείς Οργανισμούς.
Επιστημονικές εργασίες του έχουν συμπεριληφθεί σε όλες τις εκθέσεις του IPCC και άλλων διεθνών οργανισμών.
Έχει δημιουργήσει τα εξής ερευνητικά κέντρα:
Το Κέντρο Έρευνας Φυσικής της Ατμόσφαιρας & Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών (υπό την εποπτεία του αείμνηστου Ακαδημαϊκού Η. Μαριολόπουλου, 1978). Το Εργαστήριο Φυσικής της Ατμόσφαιρας του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ (1981). Το Παγκόσμιο Κέντρο Χαρτογράφησης Όζοντος του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού του ΟΗΕ (1991). Το Βαλκανικό Ινστιτούτο Περιβάλλοντος της Βαλκανικής Ένωσης Φυσικών (1992). Το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα στη “Φυσική του Περιβάλλοντος” του ΑΠΘ (1991). Το Εργαστήριο Ατμοσφαιρικού Περιβάλλοντος του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών (2003). Την Έδρα UNESCO για τις Φυσικές Καταστροφές στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (2006). Το Μουσείο Γεωαστροφυσικής στο Μέγαρο Σίνα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (2008).