Βραβείο Λένιν Ειρήνης

Ρίτσος Γιάννης

Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά της Πελοποννήσου την Πρωτομαγιά του 1909, από αγροτική οικογένεια. Τα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύονται στη Διάπλαση των Παίδων το 1924, με το ψευδώνυμο «Ιδανικό όραμα». Το 1934 κυκλοφορεί η πρώτη του συλλογή, «Τρακτέρ».
Το 1956 παίρνει το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης με την ποιητική συλλογή «Η Σονάτα του σεληνόφωτος». Κορυφαίες στιγμές του έργου του, το 1936 ο «Επιτάφιος» και το 1966 η «Ρωμιοσύνη», που μελοποιήθηκαν από το Μίκη Θεοδωράκη .Ο «Επιτάφιος» είναι το πρώτο έργο που εγγράφεται στην ελληνική δισκογραφία σε δίσκο 33 στροφών, το 1961 και η πρώτη φορά που συνδέεται ένα ποιητικό έργο με μια λαϊκή φωνή (Γρηγόρης Μπιθικώτσης) και το μπουζούκι (Μανώλης Χιώτης)
O Γιάννης Ρίτσος πίστεψε στην αθανασία του ελληνισμού και αποτέλεσε τον βάρδο της Αριστεράς. Ήθελε να τον δένει η ποίησή του σφιχτά και παντοτινά με τον πόνο του άλλου. Το έργο του έγινε αφορμή να έρθουν οι πλατιές λαϊκές μάζες σε επαφή με την ποίηση. Επιπλέον, οι ιδέες του στάθηκαν αφορμή από τη μια για φυλακίσεις, εξορίες και εκτοπίσεις και από την άλλη για την ετεροβαρή ποιητική του παρουσία, στην ταραγμένη πολιτική ιστορία της Ελλάδας.
Το 1963 είχε προταθεί για το Νομπέλ Λογοτεχνίας και το 1977 τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη, από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Έλαβε πλήθος μεγάλων διεθνών βραβείων και τιμητικών τίτλων από ξένες Ακαδημίες, Πανεπιστήμια και διεθνείς οργανισμούς καθώς και κρατικά παράσημα. Μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες.
Συγκαταλέγεται ίσως ανάμεσα στους πολυγραφότερους ποιητές διεθνώς.
Εξέδωσε 100 ποιητικές συλλογές, θεατρικά, πεζά, δοκίμια, χρονογραφήματα και μεταφράσεις. «Το νεκρό σπίτι», «Ελένη», «Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας»…
Οι πωλήσεις του έργου του ξεπερνούν το 1.000.000 αντίτυπα. Επίσης, υπήρξε αυτοδίδακτος στη ζωγραφική. Παρουσίασε το ζωγραφικό του έργο σε ατομική έκθεση στην Αθήνα το 1989. Το σύνολο του ζωγραφικού του έργου έχει γίνει πάνω σε ευτελή υλικά, όπως ρίζες καλαμιάς, πέτρες και τσιγαρόκουτα.
Ο ποιητής της Ρωμιοσύνης έζησε για μεγάλα διαστήματα στο Καρλόβασι της Σάμου. Πέθανε στην Αθήνα στις 11 Νοεμβρίου 1990, αφήνοντας 50 ανέκδοτες συλλογές ποιημάτων.
«Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις εκεί που πάει να σβήσει
Να 'την πετιέται από ξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου...».