Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας-το πρώτο

Σεφέρης Γιώργος

Ο Γιώργος Σεφέρης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιώργου Σεφεριάδη, γεννήθηκε το 1900 στη Σμύρνη. Με τη Μικρασιατική καταστροφή μετακόμισε οικογενειακώς στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι και σταδιοδρόμησε στο διπλωματικό κλάδο. Το 1931 κάνει τα πρώτα του βήματα στην ποίηση δημοσιεύοντας την ποιητική συλλογή Στροφή, σε 200 αριθμημένα αντίτυπα. Εκτός από ποίηση (Το Μυθιστόρημα, Η Γυμνοπαιδία, Τα Ημερολόγια καταστρώματος, η Κίχλη, Οι Γάτες τ' Αι-Νικόλα, Επί Ασπαλάθων και άλλα..), έγραψε πολλά δοκίμια περί τέχνης και μετέφρασε αρκετούς ξένους ποιητές -κυρίως τον Τ.Σ.Έλιοτ- καθώς και το Άσμα Ασμάτων από την Παλαιά Διαθήκη και την Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Κατέχοντας βαθιά και πλατιά μόρφωση, κάτοχος του ευρωπαϊκού πνεύματος και των νέων ιδεών και ρευμάτων της τέχνης, ανανέωσε την ελληνική ποίηση και εισήγαγε το πνεύμα του σουρεαλισμού στην Ελλάδα. Υπήρξε θαυμαστής του Μακρυγιάννη, του «αγράμματου Διδάσκαλου του Γένους», όπως τον αποκαλεί και του «λαϊκού ποιητή της ζωγραφικής», Θεόφιλου.
Κατά την διάρκεια της ποιητικής του καριέρας τιμήθηκε με το έπαθλο "Κωστής Παλαμάς", με το βραβείο ποίησης της Αγγλίας "Φόυλ" και κατείχε την θέση του επίτιμου διδάκτορα του πανεπιστημίου Κέιμπριτζ.
Το 1963 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Το 1969, μη μπορώντας να σωπάσει απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς της Ελλάδας, κυκλοφορεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό τη "Διακήρυξή" του.
Πέθανε στην Αθήνα στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 και η κηδεία του απέκτησε χαρακτήρα αντιδικτατορικής εκδήλωσης.